Zakładamy ogród w stylu angielskim

Inspiracje...

"(...) przyglądając się ciemnym pniom potężnych grabów miało się wrażenie, że rosną tam od zawsze, nigdy nie widziawszy człowieka. Niesamowity spokój, jaki panował w lesie przebijał się popołudniowymi promieniami słońca tańcząc na liściach lip i klonów. Zaklęty był w odgłosach śpiewu ptaków i w skrzącym się babim lecie. Powietrze pachniało ostatnim podmuchem września, a to był właśnie ten moment, który najbardziej zapada w pamięć. Moment, gdy dotyka się zmurszałych pni, miękkich od porastających go mchów, kiedy przytula się do ogromnych drzew czerpiąc od nich ukojenie i radość... Pamiętam polanę porośniętą kwieciem rumianów, chabrów i gdzieniegdzie makową czerwienią, śpiewającą szeptem traw opowieść o pradawnych dziejach lasu... Gdy zamykało się oczy leżąc na kobiercu łąki dało się usłyszeć tętno pierwotnego lasu... tętno życia nieskończonego i oddychającego milionem istnień należących do tego miejsca od pradziejów niepamiętających jeszcze śladów człowieka..."

(Fragment opowiadania autorki artykułu)

IV wieki temu...

Jak często zdarza nam się uciekać myślami do zakątków gdzie nikt jeszcze nie był? Nikt nie wyciął drzew, nikt nie wyrzucił śmieci i nikt nie zbudował betonowych ścian? Człowiek w swoim dążeniu do doskonałości nigdy nie doścignie natury, i mimo że chce ją ujarzmić, ona i tak podąża swoim niezmiennym torem, w najskrytszych swych zakątkach chowając świat jakże przeciwny do naszego...

Próby jej naśladowania najbardziej odbiły się w ogrodach angielskich, cała ich istota zamykała się w upodobnieniu ogrodu do krajobrazu naturalnego. Sięgając do wieku XVII napotykamy na kopalnie wzorców angielskich założeń ogrodowych. Ich w pełni rozwinięta forma ma odbicie w projektach Williama Kenta (1684-1742; malarz, architekt, twórca ogrodów krajobrazowych). Ogród w Stow, Buckingkamshire, należący do Lorda Cobham, był jednym z najbardziej udanych założeń krajobrazowych, cieszył się u współczesnych zasłużoną sławą, stanowiąc typowy przykład, a zarazem wzór krajobrazowego ogrodu angielskiego.

Co cechuje ogród angielski? To pytanie pojawia się tu nieprzypadkowo, ponieważ ogrody XVII wieku wyróżniały się swoją specyfiką. Do ich głównych wyznaczników zalicza się:

piękno przyrodniczych form naturalnych,
strzyżone szpalery i geometryczne nasadzenia zastąpiły nieregularne zgrupowania drzew i krzewów, klomby i gaje,
drzewa przybierały swoja naturalną formę swobodnie rosnąc,
obecność dużych trawników i łąk,
tworzenie i podkreślanie nierówności terenu,
wykorzystanie naturalnych źródeł, rzek i jezior o nieregularnych zarysach,
drogi przebiegają po liniach krzywych odkrywając malownicze widoki oraz łącząc poszczególne części ogrodu,
cały plan ogrodu stał się nieregularny, swobodny i asymetryczny,
to ogrody tajemnicze i "dzikie",
często przechodziły w park by potem połączyć się w pełni z krajobrazem,
rzeźby były ustawiane nieprzypadkowo i miały swój charakter, często osadzano je bezpośrednio na ziemi, bez cokołu,

Dzisiejsze aranżacje ogrodu angielskiego

Fotografie udostępnione przez
www.angielskieogrody.pl
Dziękujemy bardzo!

Przez 4 wieki zmieniło się nasze zapatrywanie na sztukę tworzenia ogrodów, dziś żyjemy we własnych "zielonych azylach" o kształtach zamkniętych w geometrycznych ramach ogrodzenia. Nasza przestrzeń obcowania z naturą zamknęła się w prywatnych posesjach gdzie sąsiad nie zajrzy zza zwartego żywopłotu... I jeśli choć trochę chcemy zbliżyć się do świata tajemniczego i jakże fascynującego - dajmy się ponieść fantazji i stwórzmy choć namiastkę dawnych malowniczych założeń! Szczególnego charakteru naszemu ogrodowi nada obecność takich elementów jak:

bylinowe, nieregularne rabaty,
duże zdobione donice, wazony,
zmurszałe rzeźby (szybciej "zmurszeją", jeśli posmarujemy je mlekiem - tak! To nie pomyłka!),
różane zakątki,
duży trawnik, łąka kwietna,
szczątki "ruin",
skupiska "dzikich" krzaków,
mury a w nich okna widokowe (wyłom lub ukształtowany prześwit),
tajemnicze zakątki ze strumykiem bądź małym oczkiem/stawem.

Całość kompozycji niech zamyka się w krzywiznach - drogi, ścieżki i linie nasadzeń. Zbędne są tutaj strzyżone "pod igłę" formy drzew i krzewów iglastych na korzyść liściastych nasadzeń pozostawionych w swoim "ładzie-nieładzie". Nie zapominajmy też o nastroju- tworzą go wszystkie zmysły - wzrok, słuch, smak, zapach i dotyk. W ogrodzie angielskim nasz wzrok zostanie uwiedziony niespokojnymi poszukiwaniami zakątka, którego wycinek chowa się gdzieś pomiędzy drzewami, a który zaprasza nas do siebie obiecując dawkę przyjemnych doznań. Nasz słuch ugłaszczą świergoty ptaków gdzieś spomiędzy konarów, a czasem też niespokojne buszowanie jeża pośród opadłych liści. Pełnią naszych doznań zapachowych niech będzie woń kwiatów unosząca się w lipcowym ciepłym powietrzu.

Niestety nie wszystkie z tych elementów można przenieść do małego miejskiego ogródka jednak tyle na ile nam pozwolą możliwości postarajmy się oddać nastrój panujący w ogrodach XVII wieku.

Rabaty angielskie są komponowane z przemyślaną ideą, gdzie wyższe gatunki tworzą tło schodząc coraz niżej w mniejsze formy roślinności. Bardzo ładnie wyglądają, gdy są otoczone kamiennym murkiem, który może zmienić się w schodki.

Poniżej przedstawiam przykładowy spis gatunków na rabatę angielską:

Krzewy liściaste:

Rośliny jednoroczne i dwuletnie:

mgr inż. architekt krajobrazu Agnieszka Socha

Fragment "IV wieki temu..." opracowany na podtsawie: Longin Majdecki, Historia Ogrodów, PWN, Warszawa 1978.

Moje strony:

Strony moich kolegów:

Gimnazjum nr 9

Stronę wykonała Milena Anus

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL